در فصل باشگاهی 10-2009، میلیتو بدون شک بهترین مهاجم جهان بود. این بازیکن آرژانتینی در رقابت‌های مختلف باشگاهی 30 گل به ثمر رساند، و از این تعداد22 گل در سری‌آ به ثمر رساند؛ او برای دومین بار به عنوان آقای گلی رقابتهای سری‌آ دست یافت. از میان نامزدهای دریافت توپ طلای سال فیفا، تنها دیدیه دروگبا، کریستیانو رونالدو و لیونل مسی مرد 47 گله بارسلونا، بیشتر از دیه‌گو میلیتو گلزنی کرده‌اند، اما بدون تردید هیچ یک از این ستاره‌ها نیز همانند دیه‌گو میلیتو شایسته حضور در این فهرست نبودند.

در واقع، بنده حاضرم و بسیار هم مایلم که پول بسیار هنگفتی را شرط ببندم که در تمام تاریخ فوتبال، قطعاً بازیکنی وجود نداشته که بتواند همانند میلیتو در طول یک فصل خود را به نسبت اهمیت و شرایط بازی وفق داده و گل‌های بسیار حساسی همانند این بازیکن آرژانتینی در فصل 10-2009 به ثمر برساند. این مهاجم آرژانتینی در تمام بازی‌های دور حذفی لیگ قهرمانان اروپا برابر زسکا مسکو، چلسی، بارسلونا، گلزنی کرد و البته در بازی فینال لیگ قهرمانان برابر بایرن مونیخ دو گل را به ثمر رساند. پیش از آن، اینتر در روز پنجم رقابت‌های گروهی لیگ قهرمانان اروپا تا آستانه حذف شدن پیش رفت تا اینکه دیه‌گو میلیتو با حضور اندک خود برابر دینامو کیِف، ابتدا گل مساوی بازی را به ثمر رساند و سپس پاس گل پیروزی اینتر در دقیقه پایانی را برای وسلی اشنایدر ساخته و پرداخته کرد.

میلیتو در سری‌آ هم بازیکن کلیدی اینتر بود. جدا از گل‌های بسیار حساس، از جمله در هر دو دربی رفت و برگشت برابر میلان، که میلیتو برای اینتر به ثمر رساند، این مهاجم سابق جنوا در حساس‌ترین و آخرین بازی فصل گذشته، گل پیروزی بخش تیمش در نیمه دوم را برابر سیه‌نا به ثمر رساند و با این گل و پیروزی اینتر قهرمانی را از چنگ رم درآورد. اینتر با شکست جالوروسی در بازی پایانی کوپا ایتالیا با نتیجه 0-1، توانست سه‌گانه قهرمانی را تکمیل کند. آیا اصلاً لازم است به شما بگویم کدام بازیکن گل بازی را به ثمر رساند؟ میلیتو علاوه بر این بازی، در مرحله نیمه نهائی برابر فیورنتینا هم گلزنی کرد.

تنها توجیه فنی برای حذف نام میلیتو –  که البته توجیهی واقعاً مسخره است –  عدم حضور این بازیکن به طور ثابت در رقابت‌های جام جهانی بود. دیه‌گو مارادونا مربی تیم آرژانتین ترجیح داد گونزالو هیگواین، مهاجم ناکام آرژانتینی، را به عنوان مرد ثابت تیمش و سرخیو آگرو را به عنوان جانشین او انتخاب کند. در نیتجه، تنها فرصتی که نصیب این بازیکن شد، حضور 11 دقیقه‌ای در بازی افتتاحیه برابر نیجریه و حضور در ترکیب اولیه بازی تشریفاتی با تیم آخر گروه یعنی یونان بود.

تاریخ به ما نشان می‌دهد که در طول سال‌های برگزاری جام جهانی، برندگان توپ طلای فوتبال جهان اغلب از کشورهای قهرمان جام جهانی انتخاب شده‌اند. نام دارندگان توپ طلای جهان در سال‌های جام جهانی از 1990 (لوتار ماتیوس)، 1994 (هریستو استویچکف)، 1998 (زین‌الدین زیدان)، 2002 (رونالدو)، و 2006 (کاناوارو) گواه این مدعاست. اما این دلیل نمی‌شود که از کنار نام یکی از بزرگ‌ترین مهاجمین باشگاهی در تمام تاریخ به سادگی بگذریم. به ویژه اینکه می‌دانیم جام جهانی گذشته در آفریقای جنوبی بدترین جام به لحاظ کیفیت، مهارت و خلاقیت‌های فردی در 50 سال گذشته بوده و حتی استفاده از توپ‌های مخصوص این رقابتها باعث نابودی فوتبال زیبا شده بود.

لازم به ذکر است که علیرغم تکذیب این مسئله، اما هم مجله فرانس فوتبال و هم فیفا در انتخاب برترین بازیکن سال دستاوردها و موفقیت‌های بازیکنان در کل فصل قبل را مدنظر قرار داده، و آمادگی و شانس این بازیکن در شروع رقابت‌های فصل جدید را لحاظ نمی‌کنند. موقعی که کاناوارو و کاکا به ترتیب در سال‌های 2006 و 2007 برنده توپ طلای جهان شدند، فصل بعدی خود را بسیار ضعیف شروع کردند. اگر این نکته را به خاطر داشته باشیم، پس می‌توانیم شروع بسیار متزلزل میلیتو در فصل 10-2009، که تا به حال در هشت مسابقه تنها 2 گل به ثمر رسانده، نادیده بگیریم.

ساندرو مازولا بازیکن افسانه‌ای اینتر و تیم ملی ایتالیا به گل دات کام گفت: “این اصلاً درست نیست. مسئله این نیست که آیا میلیتو توپ طلای جهان را به دست خواهد آورد یا خیر، اما قطعاً نام او باید در فهرست نامزدهای دریافت توپ طلا قرار می‌گرفت. وقتی دیدم که نام او حذف شده واقعاً شوکه شدم. این جایزه طبق عملکرد سال گذشته به بازیکنان اهدا شده و میلیتو هم گل‌های بسیار زیادی را به ثمر رسانده و همراه اینتر برنده سه جام شد.”

اما آنچه که باعث می‌شود حذف نام میلیتو از فهرست نامزدها بیش از پیش خنده‌دار و مضحک به نظر برسد، حضور برخی بازیکنان برگزیده به جای اوست. آساموا جیان در فصل گذشته 13 گل برای رن فرانسه به ثمر رساند و رن در پایان فصل در جایگاه نهم قرار گرفت. این مهاجم غنائی در رقابت‌های جام جهانی سه بار گلزنی کرد، اما دو گل او از روی نقطه پنالتی به ثمر رسیده بود. مهم‌ترین صحنه‌ای که باعث شد جام جهانی را به کام هم‌وطنانش تلخ کند، از دست دادن ضربه پنالتی در آخرین دقیقه وقت‌های اضافه بازی برابر اروگوئه (پس از خطای هند لوئیس سوارز) بود که توپ را به خارج از دروازه فرستاد. انتخاب آساموا جیان قطعاً نوعی دلسوزی یا ارفاق برای او بوده است.

میروسلاو کلوزه با زدن چهار گل جام جهانی را بسیار خوب پشت سر گذاشت، اما در تمام طول رقابت‌های بوندسلیگا تنها سه گل و در رقابت‌های اروپائی هم فقط یک گل به ثمر رساند که همین یک گل باعث حذف فیورنتینا از رقابت‌های فصل گذشته اروپا شد. حتی انتخاب نام ساموئل اتوئو هم می‌تواند سئوال برانگیز باشد. درست است که او اکنون در شرایط آمادگی و جسمانی بسیار ایده‌آلی قرار دارد، اما فصل گذشته زیر سایه میلیتو قرار داشت و در 47 مسابقه‌ تنها 16 گل به ثمر رساند که این تعداد تنها یک گل بیشتر از مجموع گل‌های زده او پیش از وضعیت نامطلوب آمادگی‌اش می‌باشد.

دیگر بازیکن اینتر که نامش در بین نامزدهای دریافت توپ طلا دیده می‌شود، مایکون بود که حتی تا انتهای فوریه یعنی زمانی که بازی او اُفت کرد، در شرایطی کاملاً برابر با میلیتو قرار داشت. دیگر بازیکن نامزد دریافت توپ طلا جولیو سزار دروازه‌بان اینتر بود که در فصل 10-2009 اشتباهات واقعاً محرز و بحث برانگیزی را مرتکب شد و بارزترین نمونه آنها برابر تیم‌های یوونتوس، چلسی، و البته در مرحله یک چهارم پایانی جام جهانی در برابر هلند بود که در نهایت منجر به حذف برزیل شد. اتوئو، مایکون و جولیو سزار عملکرد به مراتب ضعیف‌تری نسبت به سایر بازیکنان انتخاب نشده اینتر یعنی میلیتو، خاویر زانتی، لوسیو و والتر ساموئل داشتند که هیچ یک از آنها در فهرست 23 نفره جائی ندارند.

پنج بازیکن برتر اینتر در فصل 10-2009؛ تنها یکی در لیست بهترین ها جا دارد.

دیه گو میلیتو

وسلی  اسنایدر

خاویر زانتی

لوسیو

والتر ساموئل

آنچه که می‌توان با نگاهی به فهرست نامزدهای دریافت توپ طلای فوتبال جهان نتیجه گیری کرد اینست که آنهائی که در جایگاه انتخاب این فهرست نامزدهای دریافت توپ طلا قرار دارند، اصلاً هیچ چیزی از فوتبال نمی‌فهمند. آنها چند بازی اینتر در فصل گذشته را تماشا کرده‌اند؟ نام رافائل مارکز ستاره محبوب 10 سال گذشته آمریکای شمالی و مرکزی در کجای این لیست قرار دارد؟ در مورد هونگ میونگ بو چطور؟ او هنوز هم بازی می‌کند، آیا اینطور نیست؟ همانطور که در سرتیتر این یادداشت اشاره کرده‌ام، اگر دیه‌گو میلیتو یکی از 23 بازیکن برتر جهان در سال 2010 نباشد، پس باید فاتحه این فوتبال را خواند!

نظرات شما عزیزان: